Idziemy Promenade da Praia Formosa na Maderze, wybetonowanym deptakiem wzdłuż wybrzeża oceanu Atlantyckiego. Po lewej stronie kamienista plaża a po prawej skały i w oddali miasto. Żadnego cienia. Idziemy nie wiedząc gdzie i jak daleko ten trakt się ciągnie. Słońce rozgrzewa beton. Chce nam się pić. Wczoraj zapakowaliśmy się do Landrowera i wyruszyliśmy z naszą przewodniczką na zwiedzanie Wyspy. Od rana padał deszcz, niebo i góry zasłaniały gęste chmury. Wilgotno i gęsto od zapachów roślin. To pachnie las mglisty. Magicznie zamglony, prehistoryczny las Wawrzynowy, który pozostał tylko w szczątkowych ilościach na Maderze, wyspach Kanaryjskich i Azorach. Kiedyś występował w Europie południowej i Afryce północnej. Na Maderze zostało niecałe 20% lasu pierwotnego. A jest to las wyjątkowy. Na Maderze nie ma jezior i rzek jako źródeł wody pitnej. Wodę produkuje LAS. Najstarszy na świecie zachowany w niezmienionej formie Mikronezyjski Las Wawrzynowy. Z okresu trzeciorzędu epoki trwającej od ok. 65 do ok. 2 miliona lat temu. Las wawrzynowy “produkuje” wodę na własne potrzeby a dodatkowo systemem Lewad – kanałów stworzonych przez ludzi, dostarcza wodę całej wyspie. Woda z lasu wykorzystywana jest do nawadniania upraw i jako nieustające źródło wody pitnej. Cud natury czy naturalna forma życia.