Nakładamy kombinezony ochronne, dezynfekujemy ręce przechodzimy przez matę dezynfekującą obuwie i możemy zobaczyć hodowlę pomidorów, albo produkcję. 10 hektarów pod szkłem. Bez ziemi. Korzenie pędu pomidora leżą w pojemnikach na wacie szklanej. Każdy pęd prowadzony jest osobno i dorasta do 16 m. Ucinana jest głowa plantu żeby nie rósł w nieskończoność. W alejce jest około 700 plantów. Na jednym plancie może być 9-10 tresów (kiści na której jest po 6 pomidorów) W szklarni, oprócz załogi, pracują czmiele w każdej alejce, bo nie znaleziono jeszcze innej metody na zapylanie kwiatów. Co tydzień trzeba dostarczać nowe bo te zdychają z wycieńczenia. Pracownicy szklarni nie mogą mieć styczności z innymi pomidorami. Nie mogą brać jedzenia do pracy. Nie mogą mieszkać razem z pracownikami innych ferm pomidorów. Przed pracą muszą wziąć prysznic i zmienić ubranie na robocze, które jest prane codziennie. Każdy plant jest czyszczony i szczepiony na znane wirusy. Wirus może zniszczyć plantację w ciągu kilku dni. Wszystko wtedy idzie do utylizacja a cała szklarnia musi przejść całkowitą i skrupulatną dezynfekcje. Dwa dni bez wody, zmiana temperatury i wilgotności też może zabić całą plantacje.

Potężne zbiorniki, każdy oznaczony innym kolorem, kwas siarkowy, żelazo, potas, magnez, sól dostarczają płynny nawóz do plantów. Wymieszane z wodą są jedyną odżywką dzięki której pomidor rośnie. A pomidor rośnie tylko w nocy, w dzień rosną planty.

Na gałązce może być tylko 6 pomidorów. Wszystkie jednakowej wielkości i koloru. Każdy pomidor jak z obrazka, idealna kopia ustalonego ideału.