Piąta godzina w muzeum. Patrzyłem i nie widziałem, nie czułem, nie rozumiałem. Obrazy i rzeźby atakowały mnie ze wszystkich stron od pięciu godzin. Potrzebowałem izolacji. Uciec i schować się w cieniu, nie widzie , nie słysze . Nie by . Znaleźć się w innej czasoprzestrzeni. Znaleźć schronienie tam, gdzie mógłbym da odpocząć zmysłom. Szedłem nie patrząc na nic. Cień koił wzrok, dawał odpoczynek zmysłom. Nie patrzyłem już na żadne obiekty, na żadne obrazy. Patrzyłem na cienie jakie rzucają. Cienie skupiły moją uwagę. Pochłonęły mnie. Znalazłem się w innej czasoprzestrzeni. W przestrzeni cieni w muzeum. Cieni obrazów, rzeźb, posągów, instalacji. Cieni sztucznych i naturalnych. Każda galeria, każde muzeum, ma własny cień. Własną czasoprzestrzeń cieni dzieł sztuki. Oświetlenie prac, mieszanie się temperatur barwowych różnych źródeł światła, kolor ścian, draperii, faktury to wszystko buduje repertuar cieni każdego muzeum.